Like a real Namibian..

Zaterdag 16 mei, zijn we met de kids en oncle op pad gegaan naar de riverbed. Dat is een rivier, een uurtje rijden vanaf Keetmans, en erg leuk voor de kids om te spelen. Om daar te komen moesten we eerst door de rivier heen rijden. Het water stond nu erg laag, dus we konden lekker door de rivier heen banjeren. Het waaide alleen zo hard dat we helemaal onder het zand zaten, dus we hebben onze broodjes geroosterd op een vuurtje en zijn toen verder gereden. We kwamen toen bij een soort dorpje midden in de bergen. We hebben daar wat met de mensen gepraat, het is echt bijzonder om te zien hoe ze leven daar. Ze leven echt totaal afgezonderd, hebben een eigen schooltje, hospitaaltje, en kerk. En ze hebben electriciteit doormiddel van zonnepanelen, je hebt daar ook geen bereik voor je mobiel enzo.
In de avond hebben we een poolcompetitie gehouden voor de jongens. Meestal zitten ze de hele avond achter de pc, want ze moeten zich nu binnen vermaken. Het is al heel vroeg donker nu. De afgelopen dagen was het echt koud, ik sliep onder twee dekens en met de geitenwollen sokken van mijn oma, haha. In de ochtend is het dan buiten 10 graden en binnen 12. Want er is geen verwarming in de ark. Maar in de middag is het wel weer lekker warm.

Zondag naar de church geweest, en smiddags gingen we windowshoppen met de kleintjes. We lopen dan door het dorp en gaan door de ruiten naar binnen kijken, wat ze helemaal leuk vinden. En aan het eind van de middag gingen Cornelia en ik nog even wat beltegoed kopen in een winkeltje dichtbij de ark, en we stonden daar aan de balie. En naast ons stond een man die allemaal drank kocht, en hij was al btje dronken ook. En hij had een mes in z’n hand. En toen begon hij ook nog vragen aan ons te stellen, of we van over de zee kwamen, en of we in de ark werkten.Maar toen zijn we maar snel teruggelopen. In het weekend is het nogal gevaarlijk, omdat veel mannen erg dronken worden enzo.

Maandag zijn we met de kids naar een soort park gegaan in Keetmanshoop. We hoorden dat ze daar vroeger wel eens waren geweest en dat je daar cheeta’s kon bekijken enzo. Dus daar gingen we met het bakkie volgestouwd met 12 kinderen en 4 volunteers. Wonderlijk dat het paste:). We kwamen daar en we vroegen aan dat meisje of we het park mochten bekijken, maar ze was niet echt vriendelijk, en ze zei dat ze ons het park zou zetten als de kinderen teveel geluid zouden maken. Ohoh, onze kinds zijn luidruchtig, dus we hebben ze snel verteld dat ze heeeel stil moesten zijn. We mochten gratis het park in, eerst wilde ze onze de volle prijs laten betalen, wat echt echt te duur was. Maar toen zeiden we dat we van de ark waren enzo. We hebben leuke middag gehad, het was cool om te cheeta’s van zo dichtbij te zien. En je had daar ook speciale kokerbomen, die alleen in Namibië voorkomen. Dat was niet echt interessant ofzo, maar toch leuk om te weten.

Ja en die woensdag, 20 mei, gingen we weer naar pastor Zezito. Hij en zijn vrouw zijn echt heel hartelijke mensen. We hadden half 8 s’avonds afgesproken, dus we dachten dat we alleen wat thee zouden drinken. Maar ze waren druk bezig met koken voor ons. Maar… we hadden al 2 keer avondeten gehad!! Eerst hadden we bij de wimpy’s gegeten met wat kinderen van de kidsclub. Daarna bleek dat ze bij de ark op ons gerekend hadden met dinner, dus hebben we dat eten ook maar opgegeten. We zaten al zo vol, maar het zou erg onbeleefd zijn als je dit eten zou weigeren. Dus zijn we maar weer voor de derde keer deze avond aan tafel geschoven.
We aten salade, patat, broodjes en vis. Maar normaal eet ik alleen vlees waar ik het dier niet meer in herken,maar deze vis was helemaal heel. Dus met kop en ogen en al!Ooh, en ik moest het wel eten, want de namibiërs eten ook alles, dus ik ook. Maar het was erg lekker gelukkig, bij de ogen moest ik wel even slikken, maar ik heb ze tussen een broodje gepropt en toen proefde ik er niets van:).

Donderdag kwam Jennifer naar Keetmanshoop, zij werkt in Windhoek voor Christ’s Hope,en ze is van Namibië zelf. Het is altijd erg gezellig met haar, en ze zou tot zondag bij haar familie blijven hier. Die avond had haar oma ons uitgenodigd voor potjie kos, dat is eten wat je op een vuurtje maakt in een pot dus. Dat leek ons erg leuk, omdat we dan een echt namische familie en huis zouden zien enzo. Het was echt heel erg gezellig. We hebben de hele avond buiten gezeten, lekker gekletst en gegeten. En we hebben heel lang gedanst met alle familie. Het was echt een leuke ervaring.
De meeste mensen hier leven met hele families is één huis. Vaak hebben ze nog wat ooms, tantes, neefjes en nichtjes en oma’s die bij hen in wonen.

Met alle volunteers en Jennifer zijn we vrijdag naar Fish River Canyon geweest. We vertrokken s’ochtends, we mochten de auto van haar neef meenemen. Het was een soort bakkie. Dus voorin konden 2 personen zitten en de rest moest achter in de open bak zitten. We hadden een matras erin gelegd en allemaal dekens meegenomen. Want het was wel drie uur rijden, dus dan wil je wel beetje comfortabel zitten. Die Canyon was echt heel erg mooi en groot! De op-een-na grootste ter wereld. We hebben echt genoten!

Laatste zondag ben ik trouwens met Jennifer naar de Lutherse kerk geweest. Het leek echt erg veel op de PKN kerk in Putten. De liturgie was bijna hetzelfde, en ook het soort liederen, dus dat was wel grappig,
En in de avond hadden we een feestje gemaakt met de kinderen. Want Marie zou die avond teruggaan naar Germany. Dus we hebben met ze gedanst, wat erg leuk was.
Verder hebben we gewoon studytime, devotion, kidsclub enzo gedaan. Ik vond het wel relaxt om er zelf even tussenuit te zijn in avond. Je bent de hele dag met de kinderen bezig, normaal heb je dat alleen op zaterdag. Maar nu gewoon de hele maand, door de vakantie! Maar inmiddels zijn de scholen weer begonnen, vanaf afgelopen dinsdag. Dat is wel weer goed, alles krijgt weer z’n normale ritme, en we hebben de hele ochtend weer voor onszelf, yeah!

Over mijn studie, ik ben er nog niet echt over uit, dus blijf er maar voor bidden. Ik denk beetje aan creatieve therapie op het moment, maar ik weet het echt nog niet.

Nog een maand en dan ga ik alweer naar huis,ik wil heel graag mijn familie en vriendinnen weer zien. Daar zie ik echt naar uit!