Nog 1,5 week...

Twee weken geleden hebben we de scholen van onze kinderen een bezocht. We doen elke dag studytime met de jongere kinderen, en we bedachten dat we het erg leuk zouden vinden om eens te kijken hoe het er nou aan toe gaat in hun klas. Dus Hannah, Cornelia en ik zijn naar de scholen toegegaan en hebben toestemming gevraagd.
De scholen beginnen om 7 uur, dus half 7 gingen we al op pad, echt te vroeg. Ik heb bij 5 kinderen een les meegelopen, het was heel interessant. En nu zag ik ook echt waar ze op het moment mee bezig waren om te leren, en hoe ze dingen aanleren. Een van de leraressen gaf me zelfs wat boeken mee, waarmee ik met de kids kan oefenen.
De klassen zijn heel groot, ik was bij een meisje uit graad 1, en ze hadden bijna 40 kinderen! Die juffrouw vertelde mij dat het ook best lastig is om ze genoeg aandacht en hulp te geven als ze met zoveel zijn.
De kinderen hebben op school trouwens een andere naam, een schoolnaam. Verder hebben ze ook nog een naam voor thuis, een andere voor vrienden en een doopnaam. Om het makkelijk te houden.

Verder hebben we vooral in de weekenden erg veel gedaan. Met de kids zijn we naar Oxpass geweest, Riverbed, Giant’s Playground. En met de volunteers en de oudere meiden zijn we naar de jeugddienst geweest van onze kerk hier. Het was erg leuk, toen we aankwamen leek het wel een hiphop dansvoorstelling. We moesten net zo goed meedoen:). Maar ik heb echt genoten, het was erg leuk. Verder zijn we naar een dansoptreden geweest van een andere kerk hier en twee girls uit de ark gingen ook een dans opvoeren. Dat vonden die mensen zo mooi dat ze dat ook in die kerk op zondag mochten laten zien. Dus wij daar ook maar heen, we moesten helemaal voorin de kerk zitten. En toen vroeg de pastor of we even wilden opstaan en onszelf voorstellen en even ons gezicht aan de volle kerk wilden laten zien, hmm. De dienst duurde wel 3 uur,en de helft ging over geld, niet voor herhaling vatbaar dus.
Dat was met Pinksteren, en toen was ook de Werelddag van gebed. Voorafgaand van 10 dagen gebed en vasten. Een avond zijn we naar zo’n gebedsavond geweest, het was echt heel bijzonder om zo met z’n allen te bidden voor de wereld en we hebben God echt ervaren daar.
De Wereldgebedsdag zelf was in het Central Park hier, ook erg mooi. We hebben voor Keetmanshoop gebeden, ook vooral dat de criminaliteit mag afnemen. Alleen dat weekend al waren er 5 mensen vermoord hier. Dat toont wel hoe belangrijk het is dat Christ’s Hope regels voor ons heeft, dat we niet naar buiten mogen te voet in het donker. En dat het beter is om niet alleen ergens naar toe te gaan.

Oja, wat erg leuk was, we hebben weer bij de pastor gegeten, maar nu gingen wij koken!Het was echt heel erg leuk en gezellig! We hebben gebakken aardappels, aardappelpuree,griekse salade, schnitzel, groenten en appelstrudel met ijs gemaakt! Echt erg veel,maar we waren met z’n 9en, dus het is wel opgekomen allemaal. Het smaakte gelukkig erg goed allemaal.

Afegelopen weekend, hadden de kids een extra lang weekend, tot dinsdag. Dus zijn we er veel op uit geweest met de kleine kids overdag. En in de avonden deden we een girlsniht en boysnight. Hier is voor de oudere kids echt weinig te doen, en al helemaal niets in de avonden. Alleen jeugdgroep soms, dus auntie Rita had ons gevraagd of we op de zaterdagavonden een soort van jeugdavond wilden organiseren. Dus afgelopen zaterdag hadden we de eerste keer we hadden een quiz gemaakt met allerlei vragen en opdrachten, zoals maak een rap enz. Iedereen deed erg leuk mee! Daarna gingen we een film kijken met zn allen, we hebben echt genoten.
Dat weekend hebben Hannah, Cornelia en ik de bibliotheek ook helemaal opnieuw ingericht. Het was nogal een chaos, en het was niet duidelijk welk soort boeken waar stond. Nu hebben we alles gesorteerd, en alle troep weggegooit en het ziet er weer keurig uit!

Nog maar 1,5 week en dan ga ik naar huis! Op het moment vind ik het echt helemaal niks. Ik heb het zo naar mijn zin hier, en je hebt nu echt een band met de kinderen, en ik geniet echt van het leven en de cultuur hier!Maar oke, het moment van afscheid nemen komt toch een keer...